Nieuniknione Przeznaczenie: Rozdział III

Rzdział III : Tajemniczy nieznajomy...


Madison skończyła własnie lekcje. Zaczęła żegnać się z dziewczynami :
-To pa, do zobaczenia jutro -rzuciła machając ręką do  Lisy i Chelsey, Lilly zrobiła to samo i zaczęła mówić do Madie :
-Madie wiesz co, dziś nie mamy nic zadane ,bo to pierwszy dzień szkoły więc moze pójdziemy na lody i do parku?
-Dobry pomysł, chodźmy -odpowiedziała Madison i z uśmiechem zapytała- A więc... teraz mi powiedz gdzie są najlepsze lody w mieście
- Dobre pytanie - mówiła Lilly śmiejąc się -  Niedaleko, na rogu tamtego skrzyżowania czyli blisko parku
-Ok no to nie traćmy czasu i chodźmy.
Dziewczyny zaczęły iść ulicą rozmawiając o jutrzejszym dniu
- Jaką masz jutro pierwszą lekcje ? -zapytała Madison
-Geografię, a ty?
-Wiesz ja chyba też,czekaj zaraz sprawdzę - Madison zaczęła szukać w torbie planu, wyciągnęła po chwili z małego kieszonka złożoną na kilka części kartkę - tak też mam gegrę - odpowiedziała jej uśmiechając się lekko...

Dziewczyny doszły na miejsce i stanęły w kolejce do budki z lodami, byla ona dość spora.Madie jak i Lilly zaczęły szukać portfeli w torbach....
- To o jakim smaku zamawiamy lody? -spytała Madison Lilly
-Ja to najbardziej lubię waniliowe z polewą tofii
-O pychotka - zaśmiała się Madie - może i ja takie zamówie, hym... a może nie, skuszę się jednak na pomarańczowo-cytrynowe z posypką owocową.
Przyszła kolej kupowania, dziewczyny zamówiły lody i zaczęły iśc w stronę parku. Gdy już doszły usiadły na ławce nieopodal fontanny.Miejsce było piękne i malownicze. Madie i Lilly zajadały lody i wygrzewały się na słońcu mrużąc oczy i wyciągając twarz w stronę słońca.
-Oj mój lód szybko topnieje - zaśmiała się Madie- musze chyba zacząć szybciej jeść - śmiała się mówiąc.Lilly także lekko się uśmiechnęła i patrzyla w stronę wypryskującej fontanny.Gdy dziewczyny juz skończyły jeść lody, Madison wyjęła ze swojej torby skoroszyt z białymi kartkami i ołówek
- Co robisz - zapytala Lilly z ciekawością
-Będę rysować
-Ty rysujesz.... to znaczy no wiesz o co mi chodzi -zaśmiala się lekko Lilly i ciągnęła dalej- a umiesz rysować ludzi? No wiesz chodzi mi o to czy narysowałabyś mnie na tle tej fontanny i kwiatow? - popatrzyła na Madie błagalnym wprost wzrokiem
-Ok mogę cię narysować, tylko wiesz chwile to potrwa
-Ok ok - mowiła szczęśliwa Lilly - będę wytrwałą modelką- zaśmiała się i usiadła na brzegu fontanny.Widać było,że cieszy się z tego powodu jak małe dziecko które dostało wlaśnie wymarzoną zabawkę.
Madison zaczela rysować.Coś rysowła coś ścierała.Przyglądała sie Lilly i otaczającemu ją krajobrazowi bardzo wnikliwie, jakby chciała dostrzeć najmniejszy szczeegół.Po jakimś czasie obok nich, tuż nieopodal Madie przeszedł jakiś mężczyzna,a raczej chłopak.

Był on trochę starszy od niej. Jego sylwetka była pełna dostojności. A jego twarz miała idealne rysy,bez żadnej skazy. Największą uwagę przyciagały jego oczy, choć Madison widziała je tylko przez chwile gdy odwrócił głowę w jej stronę, to zatopiła się w nich bez pmięci. Były piękne, a przedewszystkim tajemnicze.Jego włosy były czarne,a cera była blada.Miał w sobie coś niezwykłego,przyciągającego ale i zarazem niebezpiecznego.

Madison na chwilę przestala rysować, oglądnęla się za nim i wygladało jakby odpłynęla gdzieś daleko.Nie słyszała nic i nie widziala oprócz tego chłopaka, lecz on się nie odwrócił, odszedł i zniknął gdzieś za rogiem. Lilly zaczęla krzyczeć do Madie:

-Madison! ... Madie!? - lecz ona nie reagowała, Lilly zawołala jeszcze raz tylko głośniej - Madie !!!
-Co , co sie stało, dlaczego tak krzczysz - Madison ocknęła się jakby z letargu
-Co z tobą? To ten nieznajomy tak na ciebie podziałał? - zapytała wnikliwie Lilly
-Nieznajomy.... a tak .... to znaczy nie, przestań już.Wróćmy lepiej do rysowania - Odpowiedziała nieco jeszcze zamyślona i troche zmieszana Madie.
Lilly uśmiechnęła się lekko i przybrała ta samą poze co wcześniej. Madison zaczęla rysowac , lecz nie mogła się na tym zbytnio skupić.W głowie i przed oczami miała jeden obraz...twarz tego nieznajomego. Nie wiedziała kim jest,skąd pochodzi, jak się nazywa, a mimo to nie mogła przestać o nim myśleć.Widziała go przez krótką chwile ale jego wygląd zapadł jej w pamięć tak jakby przyglądała się jemu całymi godzinami.To było coś niezwykłego.Madison sama nie umiała tego pojąć, bo nigdy wcześniej nie przeżyła czegoś takiego.Czuła,że coś ją do niego przyciągało nie wiedziała jednak co to takiego i to ją lekko niepokoiło.Mazała coś po kartce nastepnie wycierała.Starała się dokończyc rysunek Lilly ale szlo to jej z trudem.Po jakiś 20 minutach skończyła.
-Gotowe,może nie jest idealny ale ...- nie zdążyła dokończyć,a Lilly była już przy niej i czekała z niecierpliwością aż Madie poda jej rysunek. Madie nie kończyła już zdania tylko podała dziewczynie rysunek z lekkim uśmiechem
- Prosze Lilly,mam nadzieje,że ci się spodoba
-Jakie to...jaki on.... Ślicznie. Dziękuję - powiedziala Lilly i rzucila sie na szyję dla Madie aby tym uściskiem jej podziękować.
-Nie ma za co , to tylko rysunek
-Jest jest, bo jeszcze nigdy nikt mnie nie namalował.Wygladam na nim jak księżniczka pośród tych kwiatów i na tle tej fontanny. W rzeczywistości nie jestem taka ładna...-powiedziała Lilly i lekko posmutniała
-Ej...nie można ci tak mówić. Nikt nie jest idealny. A ty jesteś księżniczką taką słodką,miłą księżniczką i już - zaśmiała się Madison
-Dziekuję Madie - powiedziała jeszcze raz Lilly i uśmiechnęła się promieniście.