Nieuniknione Przeznaczenie: Rozdział XIII ( część 2 )

Info: Zanim druga część XIII rozdziału to parę nowych informacji :) A mianowicie, dostałam rady pod poprzednim rozdziałem,że powinnam dodawać nowe rozdziały regularnie. Nie wiem czy mi się to uda robić zawsze i w takim samym odstępie czasu.Dlatego teraz zawsze będę was chociaż informować kiedy następny rozdział. A więc informuję już teraz, że:

        XIV rozdział pojawi się już za tydzień ! Czyli 8 września !  

Nie obiecuję jednak,że XV pojawi się za dwa tygodnie.O tym kiedy dokładnie będzie opublikowany powiadomię was jak będę dodawać XIV rozdział :) Zawsze dodawałam nowy rozdział jak wszyscy moi czytelnicy zdążyli przeczytać poprzedni.Zawsze starałam się każdego z czytelników informować o nowym rozdziale. Dlatego jeśli chcecie to mogę nadal was informować mimo tego,że będą podane konkretne daty dodawania rozdziału. Jednak jeśli zdarzy się taka sytuacja,że rozdział zostanie przeczytany i skomentowany tylko np. przez jedna osobę to nie widzę sensu dodawania nowego rozdziału,bo reszta i tak nadal będzie miała zaległości. A wiec regularność dodawania rozdziałów będzie zależała także od was moi kochani :) Ja ze swojej strony dołożę wszelkich starań,aby rozdziały pojawiały się regularnie :) Postaram się także zmienić już niedługo choć troszkę wygląd bloga,bo niektórzy pisali,że jest trochę za mdły.A teraz zapraszam do czytania i komentowania nowego rozdziału,bo wasza opinia jest dla mnie bardzo ważna,ale to już chyba wiecie :)

Rozdział XIII : Strategia ( cz. 2 ) 

-Hej Madie! - krzyknęła Grace wybiegajac z domu

-Cześć - przywitała ją uściskiem

-Co tam? Co taka skwaszona?

-I ty się pytasz

Grace zdziwiła się na tą odpowiedź przyjaciółki. Nie wiedziała kompletnie o co chodzi dziewczynie. Po chwili jednak pomyślała, że chodzi o wczorajszy dzień

-Aaa...

-No właśnie, już się domyśliłaś

-Chodzi ci o wczoraj - stwierdziła z pewnością

-Co? Nie o wczoraj. O dzisiejszy poranek

-O dzisiejszy poranek? - Grace była totalnie zbita z tropu

-Co tak gawędzicie na środku chodnika - usłyszały za plecami głos Braian'a

-Oto i sprawca mojej kwaśnej miny - spojrzała w jego stronę wskazując na niego ruchem ręki

-Jak to? - pytała Grace

Braian stał zadowolony z siebie i patrzył na nie z szyderczym uśmieszkiem. Grace wgapiała się w brata nadal nic nie rozumiejąc. Pomyślała, że być może znów obraził Madison, tak jak to robił już nie raz.

-O nie - Madie stuknęła sobie ręką w czoło - Mogłam się domyślić

-Czego? - nadal zadawała pytania zdezorientowana Grace

-To był wyłącznie twój pomysł. Tak? - zwróciła się do niego

-Tak jakby, ale i po części Sharon

-Powiecie mi o co tu chodzi - uniosła się Grace

-Oczywiście już ci mówię. Twój brat wymyślił, że od dziś będziemy udawać parę. Tak na wszelki wypadek gdyby zaczęło się ze mną dziać coś dziwnego. A swój plan wprowadził w życie, już dziś rano, przy czym zasiał niepokój w głowie mojej mamy.

-Że co? Ty chyba na głowę upadłeś – Grace nie mogła wyjść ze zdziwienia

-A dlaczego?

-Bo ty i Madie się nie znosicie, może dlatego nie sądzisz?

-Przesadzasz. Nie będzie tak źle. Z resztą Sharon też uważa, że to może się udać

-Co tu się dzieje? - podeszła do nich w tej chwili Sharon

-To prawda? To po części twój pomysł? - zwróciła się do siostry Grace

-Jaki pomysł?

-Ten ze mną i Braian'em? - wtrąciła się Madison

-Chwila... spokojnie. Braian chodzi o to o czym rozmawialiśmy wczoraj w nocy ,tak?

-Tak ,tak o to - przewrócił oczami

-To prawda rozmawialiśmy o tym. I to może być dobra strategia działania

-Sharon oni się nie znoszą. Szybciej się pozabijają niż mieliby ze sobą współpracować, a tym bardziej ze sobą chodzić

-Tylko na niby - podkreslił Braian

-To co z tego, że na niby. Przecież to się i tak nie uda - obstawała przy swoim Grace

-Grace ma racje to się nie może udać - przytwierdziła Madison

-Uda się. Tylko musicie się postarać. Granie zakochanych znowu nie jest takie trudne. A zresztą  kto się czubi ten się lubi

-Nie w tym przypadku - dodała Grace

-Dziewczyny kończcie już ,bo idzie Lilly .Uda się, tylko trzeba się postarać - no te słowa złapał Madie za rękę

Madison chciała ją wyrwać, ale trzymał ją na tyle mocno, że nie dała rady. Nie chciała się też z nim szrapać, bo Lilly była coraz bliżej.

-Cześć wam - wesoło ich przywitała

-Hej - odpowiedziała zgodnie cała czwórka

Lilly chciała coś powiedzieć, ale w tej chwili jej wzrok powędrował na Madison i Braian'a, a następnie na ich splecione dłonie. Dziewczyna aż szerzej otworzyła oczy i lekko pochyliła się do przodu

-A... to wy? - wskazała na nich palcem

-My, tak jesteśmy ze sobą - uświadomił ją Braian

-Madie czemu nic nie powiedziałaś

-Ha... widzisz tak jakoś wyszło w ostatniej chwili

-Rozumiem, nie byłaś pewna czy na pewno jesteście razem czy tylko się przyjaźnicie - mówiła przekonana Lilly

-Tak, właśnie tak. Trafiłaś w samo sedno - utwierdziła ją Madison

-Odwiozę was do szkoły - zaoferował Braian

-Fajnie, nie chciało mi się iść – Lilly jako jedyna ucieszyła się z tej propozycji

Madison i Grace wymieniały tylko spojrzenia. Skierowały się w stronę samochodu.

-To ja lecę do domu. Cześć wam - pożegnała się Sharon i zniknęła za drzwiami domu.

Gdy Grace chciała wsiąść na przednie siedzenie Braian spojrzał na nią znacząco i głową wskazał na tył pojazdu.

-No nie wierze - wyszeptała pod nosem i usiadła obok Lilly

Madison zajęła miejsce koło Braian'a, co wcale jej nie odpowiadało.

Gdy dojechali na miejsce. Grace wysiadła z samochodu jako pierwsza i trzasnęła drzwiami. Lilly jak zwykle wesoła wysiadła z auta. Madison stała obok Grace, a Lilly naprzeciwko nich.Za chwilę podszedł do nich Braian i stanął za Madie. Gdy odwróciła głowę aby na niego spojrzeć, poczuła, że zaczyna ja do siebie przytulać. Objął ją od tyłu, za brzuch i delikatnie przyciągnął do siebie. Madison poczuła się niesamowicie skrępowana. Nieswojo było jej z taką bliskością jego osoby.

Grace nie wierzyła w to co widzi i lekko prychnęła śmiechem. Gdy zobaczyła, że Lilly na nią dziwnie patrzy ,wytłumaczyła:

-Coś mnie w gardle zadrapało. Chyba się przeziębiłam - symulacyjnie złapała się za gardło i chrząknęła. Po chwili spojrzała kątem oka na przyjaciółkę i spostrzegła zrozumienie w jej oczach. Nie dużo potrzeba było aby Lilly uwierzyła w jej udawaną chorobę.

Nagle usłyszeli damski głos:

-Cześć wam! - była to zbliżająca się Lisa

-Hej Lisa! - wykrzyknęła Lilly - Patrz, patrz - pociągnęła ją za rękaw kurtki

-No widzę, widzę. A co to za przystojniak. Madie tłumacz się

-Ten przystojniak to mój brat - skrzywiła się Grace

-Cześć jestem Braian - wyciągnął do niej rękę na przywitanie, jednak szybko powróciła ona na swoje poprzednie miejsce. Przytulił się jeszcze bardziej do Madison wtulając się w jej włosy

-Lisa - przedstawiła mu się - Ale masz fajnego brata, no a ty chłopaka. Dlaczego się nie chwaliłaś. Nie mów tylko, że nie było czym.

-Wiesz, bo my tak do końca sami nie wiedzieliśmy jak to z nami jest. Prawda? - szturchnęła go w brzuch

-Ah tak. Samo tak jakoś wyszło - uśmiechnął się

-Szkoda Grace, że mi nie przedstawiłaś go wcześniej. Oj nie wiem czy bylibyście wtedy parą - zaczęła żartować Lisa

-Zaraz dzwonek - spojrzała na zegarek Lilly

-Dobra lecimy - rzuciła Grace nie mogąc już patrzeć na tą całą szopkę.

-To cześć wam. Pa kochanie - Braian pocałował Madie w policzek i spotkał się z jej wściekłym wzrokiem

-Pa... - odpowiedziała ze sztucznie przylepionym uśmiechem.

Dziewczyny weszły do szkoły. Od razu spostrzegły stojącą nieopodal drzwi Rebecce. Mierzyła je wzrokiem z szyderczym uśmiechem. Madison aż przeszył dreszcz. Nie wiedziała czego się może spodziewać po tej wiedźmie. Chociaż była przekonana o tym, że Rebecca nic nie wie o zdarzeniu z Dave'em i jego podejrzeniu o tym, że może mieć w sobie magię. Mimo wszystko bała się jej.

Pierwsza lekcja matematyki minęła szybko. Druga była biologia. Gdy szły pod klasę spotkały po drodze Chelsea, która siedziała na ławce ze samrtfonem w ręku i słuchawkami w uszach. Na głowie miała ozdobne białe okulary. Była w różowej  krótkiej spódniczce i białej bluzce na ramiączkach. Na kolanach miała położony czarny żakiet.

-Cześć kochane. Co u was? - powitała je z uśmiechem na ustach

-A ty znowu opuściłaś pierwszą lekcje. Kyle też?- zainteresowała się Lisa

-Masz mnie aż za tak złą dziewczynę - zaśmiała się - Nie tym razem. Kyle nie opuścił lekcji, bynajmniej nie przeze mnie. Zaspałam i tyle.

-Ty to kiedyś na swój ślub się spóźnisz

-Może być i tak - roześmiała się nasuwając na nos okulary. Jej szeroki uśmiech odsłonił białe zęby, które pięknie kontrastowały z różową szminką.

-Ale dosyć o tobie. Mamy wiadomość dnia - uśmiechnęła się Lisa zerkając w stronę Madison

-Co jest? - zaciekawiła się Chelsea

-Madie ma chłopaka - oświeciła ją bez chwili wahania Lisa

-Jupii – pisnęła radośnie Lilly klaszcząc w dłonie

-Uuu... - zadziornie skomentowała Chelsea - A kto jest wybrankiem?

-Wybrankiem ... dobre - zniesmaczyła się lekko Grace

-A ty co Grace zazdrosna? - zapytała zdziwiona jej zachowaniem Chelsea

-Taa.. zazdrosna o własnego brata to pewne - ironicznie jej odpowiedziała

-Hohoho brat Grace. Jak miło. Popatrz Madie, ja chodzę z bratem Lisy, a ty z bratem Grace. Coś nas łączy. Nie sądzisz - objęła ją za szyję - Też jest od ciebie młodszy?

-Nie, jest starszy - powiedziała Madison

-Nie ważne. Ważne, że brat przyjaciółki.

-Dobra dziewczyny miła pogawędka ale słyszycie, to dzwonek. Chodźmy bo się spóźnimy – wtrąciła Grace

-Oj tam dzwonek - machnęła ręką Chelsea - mam pomysł - klasnęła w dłonie - Może wybierzemy się dziś wieczorem na kręgle?

-Super pomysł. Jutro mamy luźniejszy dzień w szkole, więc ja w to wchodzę - zgodziła się Lisa

-Ja też mogę - zaoferowała Lilly

Chelsea z zadowoleniem się uśmiechnęła. A potem wzrok przeniosła na Madison.

-No nie wiem... - chciała się jakoś wykręcić

-O nie,nie,nie. Od ciebie nie przyjmuję odmowy. Masz przyjść ze swoim chłopakiem .Jak mu tam? - pstryknęła palcami

-Braian - podsunęła Lisa

-Właśnie z Braian'em. Tak poza tym to fajne ma imię

-Cały jest fajny - dodała Lisa

-Tym bardziej musisz z nim przyjść.

-Ok, będę, jeśli on będzie miał czas – Madie chciała jakoś nadal z tego wybrnąć

-Grace ty też przyjdź – zaproponowała Chelsea

-Jakże mogłabym sobie odpuścić taką okazję - uśmiechnęła się zmrużając oczy

                                                              ~~~ * ~~~

Czteroosobowa grupka siedziała przy stoliku na czerwonych kanapach. Kolorowe neony torów kręglarskich wprawiały w wesoły nastrój. Muzyka ,która dobiegała z głośników także rozluźniała całą sytuację. Madison czuła się jednak nadal skrepowana. Wiedziała, że musi grać przed przyjaciółmi, a to nie sprawiało jej frajdy.

-Gdzie jest Lilly? - zapytała Lisa sącząc słomką pomarańczowy sok

-Nie wiem, mówiła, że się spóźni. Nie chciała z nami jechać, bo przyjechać miała do niej jakaś ciotka i czekała na nią z całą swoją rodziną. A gdzie Chelsea i Kyle ?

-Jak zwykle się spóźnią, nie znacie ich. Ja już się do tego przyzwyczaiłam - stwierdziła Lisa

-No tak, zakochani. Tak jak my - powiedział Braian i przytulił Madie do siebie. Wymusił tym u niej udawany uśmiech.

Grace siedziała szelmowsko na kanapie z jedną nogą założoną na kolano. Kręciła tylko głową z niedowierzaniem w całą sytuację. Podniosła wzrok i spojrzała w prawą stronę na wejście do kręgielni.

-O macie Chelsea i Kyle'a - powiadomiła

Wszyscy spojrzeli w ich stronę. Chelsea szła roześmiana z przewieszoną na ręku czerwoną dużą torebką. Miała na sobie czarną skórzaną kurtkę z której wystawała tunika w kolorze ecru’e. Na nogach miała czarne skurzane leginsy ,a na stopach balerinki. Kyle jak zwykle prezentował się przy jej boku równie dobrze, jak na modela przystało. Miał na sobie spuszczone w kroku niebieskie spodnie. Miał także skórzaną czarną kurtkę, a pod spodem biały t-shirt. Jego włosy jak zawsze były nienagannie ułożone, choć niektórym mogłoby się wydawać, że są w lekkim nieładzie.

-A ty co. Już się przebrałaś - skomentowała Lisa

-Hej wam! No przecież nie przyszłabym w tym samym w czym byłam w szkole. Zreszta w spódniczce byłoby mi niewygodnie. - zalotnie mrugnęła oczami

-Cześć wszytkim - przywitał się Kyle

-A ty jesteś pewnie słynny Braian - wskazała palcem Chelsea

-Tak Braian,ale czy słynny? - uśmiechnął się łobuziarsko

-Już mi się podobasz

-Ej no, bo będę zazdrosny – Kyle uszczypnął dziewczynę lekko w rękę

-Kochany ty jesteś dla mnie najważniejszy. Wiesz przecież - ucałowała go namiętnie

-Ohoho może nie przy ludziach - zachichotała Lisa

Wszyscy zaczęli się śmiać. Nawet Grace się trochę rozluźniła i uśmiech zawitał na jej twarzy. Madison też poczuła się trochę pewniej. Chociaż nadal nie była to dla niej komfortowa sytuacja.

-To co gramy? - zapytał Braian podchodząc do toru i biorąc kulę w rękę

-Pewnie - podążyła za nim Lisa

-A gdzie Lilly? - zapytała Chelsea rozglądając się po sali

-Jeszcze w domu. Dołączy do nas później - poinformowała ją Madison

-Ok. To gramy

Wszyscy zaczęli po kolei rzucać. Nie każdemu gra wychodziła perfekcyjnie. Niektóre rzuty były kompletnie nieudane, ale powodowały za to najwięcej śmiechu. Po kilku rzutach atmosfera była na tyle wesoła, że Madison zapomniała o tym, że musi udawać. Braian jej wcale o dziwo nie przeszkadzał, bawił się ze wszystkimi i nie okazywał gburowatej i oschłej osobowości. Madison przez chwilę nawet pomyślała, że może ta cała gra w zakochanych może się udać i nikt się nie spostrzeże, że wszystko to tylko teatr.

Śmiech i rodzinne opowieści rozlegały się w całym salonie. Lilly wraz z całą rodziną siedziała w swoim domu i rozmawiała z długo niewidzianą ciocią. Czas mijał jej szybko. Gdy zerknęła na zegarek zobaczyła, że jest już spóźniona całą godzinę.

-O nie… - powiedziała pod nosem

-Co się stało kochana? - zapytała kobieta w niebieskiej garsonce

-Ciociu nic takiego, po prostu zapomniałam, że miałam wyjść z przyjaciółmi. Miałam się trochę spóźnić, ale patrzę, że już jest więcej niż trochę

-Może nadal na ciebie czekają - z uśmiechem dodała kobieta - Leć do nich. Przyjaciele są ważni, a my się jeszcze nagadamy - uścisnęła ją – Zostaję przecież na tydzień.

-Dzięki ciociu - ucałowała ją w policzek - Mamo ja będę lecieć

-Jest już ciemno – odpowiedziała kobieta

-To nic wezmę taksówkę

-No dobrze, ale zadzwoń do mnie jak będziesz już z przyjaciółmi - powiedziała zaniepokojona mama

-Dobrze zadzwonię

Dziewczyna wzięła szary płaszczyk i wybiegła z domu patrząc w komórkę. Szukała numeru taksówki gdy znalazła już pozycję i miała naciskać na przycisk "Połącz", coś jej przeszkodziło.

-Hej - usłyszała aksamitny głos dobiegający z lewej strony

Odwróciła wzrok od telefonu. Na słabo oświetlonej ulicy dostrzegła ciemną zbliżającą się sylwetkę mężczyzny. Wytężyła wzrok i po chwili gdy był już coraz bliżej zobaczyła, że jest to Drake.

-Cześć - odpowiedziała nieco łamiącym się głosem. Była totalnie zdziwiona jego obecnością.

-Pamiętasz mnie chyba jeszcze co? - zapytał zerkając jej w oczy

-Em... tak pamiętam cię. Dawno się nie odzywałeś, myślałam, że to ty zapomniałeś

-Nie no co ty - uśmiechnął się - Wiesz musiałem wyjechać z miasta - spuścił wzrok - Chodziło o moją mamę. Jest chora i musiałem do niej pojechać - smutnym wzrokiem popatrzył na nią

-Przykro mi. Ale jest już lepiej? – zapytała się troskliwie

-Tak jest już lepiej. Ale nigdy nie wiadomo czy jej się nie pogorszy. Jestem załamany - ukrył twarz w dłoniach

-Drake musisz być silny. Na pewno masz rodzinę, która cię wspiera i przyjaciół

-Nie mam nikogo - spojrzał na nią, a z jego oczu popłynęły łzy

Lilly zrobiło się przykro. Nie umiała patrzeć na cierpienie innych. Przytuliła Drake, opierając o jego ramię swój podbródek. Odwzajemnił uścisk i objął ją w pasie. Po chwili odsunęli się od siebie patrząc sobie ciągle w oczy.

-Jeśli potrzebujesz rozmowy to służę pomocną dłonią

-Jesteś kochana. To wiele dla mnie znaczy - wziął jej dłoń i ucałował delikatnie

Lilly poczuła lekkie wypieki na policzkach. Patrzyła na niego z lekkim i nieśmiałym uśmiechem. Po chwili milczenia Lilly otrząsnęła się i przypomniała sobie o kręglach.

-Wiesz ja teraz to tak właściwie jestem już spóźniona na spotkanie z przyjaciółmi

-Nie wiedziałem. Przepraszam. Lepiej już pójdę - powiedział zrezygnowany

-Nie czekaj - zatrzymała go łapiąc za rękę - Napiszę do nich, że nie przyjdę

-Lepiej nie. Nie chce żeby ci wypominali, że wolałaś zostać ze mną. Nie przepadają za mną

-Napiszę, że zostałam w domu z moją ciocią, która dziś do mnie przyjechała

-Naprawdę mogłabyś to zrobić dla mnie ? - zapytał z uradowaniem w głosie

-Tak pewnie. Trzeba pomagać przyjaciołom w potrzebie. A ty właśnie teraz potrzebujesz pomocy.

-Jak Ci się odwdzięczę – wziął ją za rękę i popatrzył głęboko w oczy

-Może spacer i rozmowa? - zapytała zerkając na niego i odgarniając swoje włosy za ucho

-Oczywiście. Co tylko zechcesz - uśmiechnął się.

Śmiech, rozmowy, turlające się kule i głośna muzyka. Wszystko to wprawiało w jak najlepszą atmosferę. Na torze akurat była Lisa. Wszyscy ją dopingowali krzycząc jej imię

-No i jazda  - krzyknęła rzucając kulą

Chwila ciszy... i śmiech...

-Ej no ... -spuściła głowę, a po chwili zaczęła już chichotać

-Patrz jak robi to mistrz - Kyle wziął kule do ręki

-Oby ci się nie udało samochwało

-Powodzenia kochanie - ucałowała go Chelsea

Kyle rzucił i zbił wszytskie kręgle

-Uhuuu i co siostra - zadziornie kiwnął głową

Madison poczuła wibrację w kieszeni. Wyciagnęła komórkę i spojrzała na wyświetlacz:

"Masz jedną nową wiadomość" - sms był od Lilly. Odczytała go:

"Przepraszam, ale nie przyjdę. Zatrzymało mnie rodzinne spotkanie. Bawcie się dobrze. Buziaki :) "

Madison oderwała wzrok od komórki.

-Ej słuchajcie. Lilly do nas nie dotrze. Została w domu z ciocią

-Ooo szkoda, pozdrów ją od nas - powiedziała Lisa

-Ok już do niej piszę

"Szkoda, że nie dasz rady przyjechać. Masz pozdrowienia od całej ekipy :* "

Schowała telefon i pobiegła na tor bo była jej kolej.

-Gotowe – spojrzała na niego, a on posłał jej uśmiech

Lilly patrzyła na niego jak w obrazek. Każda jego część przyciągała ją do niego. Drake był dla niej ideałem. Wymarzonym księciem z bajki. Patrzyła w jego piękne, jasne, niebieskie oczy i czuła się jak w niebie. Nie było jej nawet żal straconego spotkania z przyjaciółmi. Liczyło się tylko to, że może spędzić z nim trochę czasu.

Ruszyli ciemną ulicą oświetloną wysokimi lampami, które dawały przytłumione światło. Chłodny wiatr rozwiewał ich włosy. Lilly zapinała swój płaszczyk.

-To co gdzie teraz? - zapytał

-Nie wiem. Może gdzieś w cieplejsze miejsce, bo trochę zimno - zaczęła pocierać swoje dłonie

-Może kawiarnia i ciepła czekolada? Co ty na to ?

-Dobry pomysł - uśmiechnęła się

-A więc chodźmy - uśmiechnął się tajemniczo i objął ją  swoim ramieniem.